کد مطلب:152453 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:279
ازدیاد محبوبیت سیدالشهدا و خاندان وحی
سؤمین اثر مهم تربیتی قیام و شهادت سیدالشهدا (ع)، بالا بردن محبوبیت خاندان حضرت علی (ع) در اجتماع اسلامی و شناساندن بیشتر و بهتر آنان به مردم بوده است.
مسئله داشتن محبوبیت و قبضه كردن افكار اجتماع از مسائل حیاتی و مهمی است كه همواره مورد نظر حكومتها بوده و هست. حكومتها هر چند به طور اكثر تكیه گاه بزرگی جز قدرت ندارند، اما به خوبی می دانند كه نیرومندتر از قدرت نظامی، جایگاهی است كه در دلهای مردم می باشد، وسعی دارند آن را برای خویش به دست آورند. معاویه نیز با همه تلاشهای شیطانی خود به طور كلی می خواست دو چیزرا به دست آورد: یكی محبوبیت بخشیدن به خاندان و شجره خبیثه بنی امیه، و دیگری سقوط خاندان و شجره طیبه حضرت علی (ع) از محبوبیت. متأسفانه معاویه در این تلاش خود موفقیت بسیاری هم كسب كرد. اما با ظهور حماسه حسینی و جانبازیهای مردان راستین خدا، نفوذ معنوی و اعتبار روحانی عمیقی برای سیدالشهدا و اهل بیت (ع) ایجاد نمود. به طوری كه هر چه از آن واقعه می گذشت مردم بیشتری به خاندان حضرت علی (ع) جذب می شدند این محبوبیت رفته رفته چنان بالا گرفت كه عده ای برای خونخواهی و به نام هوا داران از خاندان رسول خدا (ص) دست به قیام زدند.
آری، اگر حسین بن علی (ع) پیش از نهضت مردانه اش به عنوان امام وقت و سبط پیغمبر و فرزند علی و فاطمه، و بزرگترین شخصیت از خاندان وحی شناخته می شد، پس از قیام با حفظ مقامات سابق، به نام عالیترین و كاملترین نمونه مردانگی و مجاهدت و فداكاری در راه خدا و حقیقت شناخته شد.
«مسیوماربین آلمانی» در این خصوص می نویسد: «مهمترین اثر این نهضت این بود كه ریاست روحانی كه در عوالم سیاست اهمیت شایانی داشت، مجدداً به دست بنی هاشم افتاد، و به ویژه در بازماندگان حسین (ع) مسلم گردید، و چندی طول نكشید كه (حكومت) ظلم و جور معاویه و جانشیان او منهدم شد و در كمتر از یك قرن قدرت از بنی امیه سلب گردید. منهدم شدن (قدرت) بنی امیه به قسمی شد كه امروز نام و نشانی از آنها نمودار نیست و اگر در متن كتب تاریخی نامی از این قوم ذكر شده در تعقیب آن هزاران نفرین و ناسزا هم نوشته شده است، واین نیست مگر به واسطه قیام امام حسین (ع) و یاران با وفای او» [1] .
مسئله داشتن محبوبیت و قبضه كردن افكار اجتماع از مسائل حیاتی و مهمی است كه همواره مورد نظر حكومتها بوده و هست. حكومتها هر چند به طور اكثر تكیه گاه بزرگی جز قدرت ندارند، اما به خوبی می دانند كه نیرومندتر از قدرت نظامی، جایگاهی است كه در دلهای مردم می باشد، وسعی دارند آن را برای خویش به دست آورند. معاویه نیز با همه تلاشهای شیطانی خود به طور كلی می خواست دو چیزرا به دست آورد: یكی محبوبیت بخشیدن به خاندان و شجره خبیثه بنی امیه، و دیگری سقوط خاندان و شجره طیبه حضرت علی (ع) از محبوبیت. متأسفانه معاویه در این تلاش خود موفقیت بسیاری هم كسب كرد. اما با ظهور حماسه حسینی و جانبازیهای مردان راستین خدا، نفوذ معنوی و اعتبار روحانی عمیقی برای سیدالشهدا و اهل بیت (ع) ایجاد نمود. به طوری كه هر چه از آن واقعه می گذشت مردم بیشتری به خاندان حضرت علی (ع) جذب می شدند این محبوبیت رفته رفته چنان بالا گرفت كه عده ای برای خونخواهی و به نام هوا داران از خاندان رسول خدا (ص) دست به قیام زدند.
آری، اگر حسین بن علی (ع) پیش از نهضت مردانه اش به عنوان امام وقت و سبط پیغمبر و فرزند علی و فاطمه، و بزرگترین شخصیت از خاندان وحی شناخته می شد، پس از قیام با حفظ مقامات سابق، به نام عالیترین و كاملترین نمونه مردانگی و مجاهدت و فداكاری در راه خدا و حقیقت شناخته شد.
«مسیوماربین آلمانی» در این خصوص می نویسد: «مهمترین اثر این نهضت این بود كه ریاست روحانی كه در عوالم سیاست اهمیت شایانی داشت، مجدداً به دست بنی هاشم افتاد، و به ویژه در بازماندگان حسین (ع) مسلم گردید، و چندی طول نكشید كه (حكومت) ظلم و جور معاویه و جانشیان او منهدم شد و در كمتر از یك قرن قدرت از بنی امیه سلب گردید. منهدم شدن (قدرت) بنی امیه به قسمی شد كه امروز نام و نشانی از آنها نمودار نیست و اگر در متن كتب تاریخی نامی از این قوم ذكر شده در تعقیب آن هزاران نفرین و ناسزا هم نوشته شده است، واین نیست مگر به واسطه قیام امام حسین (ع) و یاران با وفای او» [1] .
[1] نقل از كتاب درسي كه حسين به انسانها آموخت شهيد هاشمي نژاد، ص 445.